Bijna iedere week produceert een ex-collega en goede vriendin van mij een column met daarin een citaat. De serie heeft zij "citaat van de week" genoemd. Soms gaat dit over zaken die alleen binnen de kring van 'ingewijden' kunnen worden gedeeld, maar soms ook over een breder onderwerp. Afgelopen weekeinde was het een column die tot nadenken stemde en een beetje in het teken van de situatie in Oekraïne staat.
Lees hieronder de column van Tirza Keesmaat, office manager bij Stichting ORA in Nieuwleusen. (www.stichtingora.nl)
Natuurkunde was nooit mijn sterkste vak, maar er is een natuurkundeproef die ik bijna elke dag met genoegen toepas. Stel, je hebt net heerlijk lasagne gegeten, iedereen heeft zijn buik ervan vol en de schaal is leeg. Althans bijna. Wat overblijft is zo’n onding van een ovenschaal met restanten plakkerige pasta, kleverige kaas en aangekoekte saus. Je zet de warme kraan aan, de schaal loopt vol, en je denkt: dit komt nooit meer goed. Wat een smurrie! Water en vet kun je niet mengen. Je kunt roeren tot je alle overtollige lasagnecalorieën hebt verbrand, maar zodra je ermee stopt, komt de olie weer hardnekkig bovendrijven.
Mensen hebben wel wat weg van water en olie. Elke dag kun je in het nieuws lezen dat volken elkaar afstoten. Hongaar en Roma, Hutu en Tutsi, Jood en Arabier, witmens en zwartmens, Birmees en Karen, Rus en Oekraïner, Vlaming en Waal.
In het geval van water en olie is het probleem dat olie waterafstotende moleculen heeft, hydrofoob noemen ze dat. Die oliemoleculen kun je nog zo schudden, ze zoeken elkaar meteen weer op en willen met water niets te maken hebben. Toch kun je daar niet de olie alleen de schuld van geven. Water is gepolariseerd en dat drijft de zaak op de spits.
Verreweg de meeste mensen zijn niet bepaald hydrofoob, ze nemen maar wat graag een douche. Xenofobe mensen daarentegen zijn er te over. Combineer dit met een scheutje polarisatie en je krijgt een licht ontvlambaar mengsel. Met alle desastreuse gevolgen van dien. Elke dag kun je in het nieuws lezen – afijn.
Maar hoe los je het probleem van de vieze lasagneschaal nu op? Of liever gezegd: hoe los je het vuil in de lasagneschaal op? Een scheutje wasmiddel doet wonderen. Een theelepeltje is al genoeg. Als bij toverslag verdwijnt de vetlaag van de oppervlakte. De natuurkundige verklaring hiervoor is dat zeep een emulgator is. Die gedienstige zeepmoleculen nestelen zich ijverig tussen alle water- en oliemoleculen en het is in één klap afgelopen met alle hydrofobie en polarisatie.
Emulgatoren klinken best eng, maar zijn eigenlijk prachtige verbinders. Dankzij emulgatoren eten we geen klonterig smeersel maar margarine op onze boterham en mayonaise bij onze patat. Eigeel, olie, azijn, geen afzonderlijke stof blijft wat het was, maar samen worden ze beter.
‘Jezus kan onze volken veranderen wanneer we Hem toelaten en ons door Hem laten veranderen, en ons echt onder het hele lichaam van Christus mengen’, schrijft Salim Munayer hierover.
Nemen we als mensen genoegen met klonterige smeersels of zoeken we de verbinding? Blijven we roeren of rekenen we af met xenofobie en polarisatie? We kunnen eerst onze eigen schaal eens grondig laten reinigen en dan opschalen. Bijvoorbeeld naar een regionale reinigingsdienst. Elk theelepeltje telt.
Hartelijke groeten van Tirza
